عجایب باستانشناسی

مدجای کلمه ایست عبری که به سربازان ومحافظان فرعون اطلاق می شده .این وبلاگ برای کمک به ارتقای فرهنگ و تاریخ جهان نگاشته شده است

عجایب باستانشناسی

مصریان باستان و ابدیت ـ ۲

مصریان باستان و ابدیت -۲

مشهور ترین ارامگاه ها ی مصری اهرام فراعنه سلسله های قدیم و میانه هستند . این ارامگاه ها را بعکس تصور بسیاری از باستانشناسان نه بوسیله بردگان خارجی بلکه توسط خود مصریان بنا می کردند . فعالیت ساختن ارامگاه برای فراعنه به خصوص مواقعی که رود نیل طغیان می کرد اراضی را زیر اب می گرفت و مردم بیکار بودند شروع می شد و چون نیل سالی یکبار و هر بار به مدت محدود طغیان می کرد ساختن ارامگاه سالها طول می کشید مثلا ساختن بعضی از اهرام حدود بیست سال به درازا کشید . نا گفته نماند که هرم سازی با در نظر گرفتن تکنیک و دقت کار فوق العاده طاقت فرسایی بود از جمله ناچار بودند سنگ هایی به وزن 2 تا 5 تن را جابه جا کنند یا تا ارتفاع زیاد بالا ببرند. البته دنیای ما فقط با ارامگاه های پر شکوه فراعنه اشنایی پیدا کرده ولی تجلیل از اموات حتی تا فقیرترین طبقه مردم فراگیر شده بود . مثلا فقرا هم مرده خود را در حصیرهای تمیز می پیچیدند و با دقت دفن می کردند و روی قبر را با دقت سنگ می چیدند و بالا می اوردند و تا مدتی برای مرده هر روز غذا می بردند اگر در روزهای عادی فقط به گذاشتن نان روی مزار و پاشیدن اب به قبر اکتفا می کردند در ایام ایاد و مذهبی برای مرده شراب (ابجو) مرغ و شیرینی می بردند . از انجایی که در نظر مصریان قدیم ان دنیا درست الگوی این دنیا بود لذا استاندارد زندگی مرده حفظ می شد یعنی برای مرده غذاهایی می بردند که وقتی زنده بود دوست داشت . ارامگاه رجال و ثروتمندان قوم مناسب شخصیت انها ساخته می شد در واقع هر ارامگاه معرف شخصیت و مقام دنیوی صاحبش به شمار می امد ارامگاههای بزگ مخصوصا ارامگاههای فراعنه را عین کاخ هایشان منتها زیر زمینی می ساختند و کلیه وسایل رفاهی یک زندگی کامل را در ان می چیدند روی دیوار صحنه های مختلف از جمله صحنه شراب سازی نانوایی یا برجسته ترین صحنه های زندگی را نقاشی می کردند .
برای انکه مرده گرسنگی نکشد مدل انواع و اقسام غذاهها مخصوصا غذاههایی که مرده در زمان حیاتش دوست داشت از سنگ الباستر می ساختند و در دسترس مومیایی او قرار می دادند.
برای رفاه مرده در ارامگاه مبل می چیدند و سایر لوازم زندگی را در جای خود قرار می دادند اگر متوفی زن بود تعدای مجسمه زن و اگر متوفی شکارچی بود تعدای مجسمه شکار واگر متوفی به دریا علاقه داشت مدل یک یا چند زورق و کشتی را در ارامگاه قرار میدادند .
چون کار کردن مرده در ان دنیا مانند این دنیا کسر شان بود مجسمه تعدادی غلام و کنیز را نیز به ارامگاه می بردند تا خدمت ارباب را بکنند .
فیگورهای نوکرو کلفتی را (USBHEBTI ) به معنی (جواب دهنده ) می گفتند به عقیده انها این خدمتکاران مکلف بودند هرگاه اقا یا بانویشان صدایشان کرد فوری جواب دهند و برای انجام خدمت بشتابند هر چیز در ارامگاه فلسفه خود را داشت هیچ نکته ای فراموش نمی شد و هیچ چیز بهدست تصادف سپرده نمی شد لذا هیچ چیز دکوراسیون محض نبود .
ارامگاهها را رو به غرب یعنی رو به طرفی که خورشید غروب می کرد بنا می کردند این تمهید باعث می شد (با)یعنی روح برای سفر شبانه در معیت خورشید از تسهیلات زیاد تری بر خوردار باشد . غذاهای سنگی و رنگی برای این بود که مرده گرسنگی نکشد الگو سازی شکوفا ترین صحنه های زندگی به مناسبت این بود که مرده بازماندگان و وارثش را حتی در بعد از مرگ تحت تاثیر قرار دهد و به احترام وادارد .
طلای فراوان نه تنها تجملی بود بلکه خورشید( رع ) را به داخل ارامگاه می اورد انهایی که تمکن زیاد داشتند حتی روی مومیای و تابوت را با طلا روکش می کردند زیرا طلای افتابی رنگ در مصر خورشید پرست نه تنها نور خورشید بلکه جسم (ارباب انواع )را تداعی می کرد . مرده مومیایی را در سه تابوت تو در تو می گذاشتند کثرت تابوت ها تجملی نبود بکه الزامی بود زیرا به نظر مصری ها باستان دنیای دیگر نیز مانند این دنیا پر از دشمن بود . مثلا دیوان واهریمنان زیادی سر راه مردم کمین می کردند و مرده را در هر قدم خطرهای فراوان تهدید می کرد .ارواح خبیثه او را می ترساندند و مارها و عقربها به اوحمله می کردند .از خطرها که بگذریم تابوت های تودر تو حفاظی جادویی محسوب می شد زیرا روی تابوتها به خط هیروگلیف (مصری باستان) انواع واقسام دعاها و باطل السحرها و دفع جادو و بلاها را می نوشتند و ترسیم می کردند دعاها و باطل السحرها از افات وخطرها به نام اسم میبردند و با این کار انها را از نیرو وکار برد می انداختند البته مرده فقیر ناچار بود در ان دنیا مانند این دنیا با فقر دست به گریبان باشد مثلا چون در زندگی مبل نداشت بازماندگان به کشیدن عکس مب بر روی تابوت او اکتفا می کردند و به دیوار ارامگاه نیز نیز عکس نان وشراب وغذا به همراه لباس و سایر چیزها را نقاشی می کردند اما اکثر فقرا را حتی الامکان مو میا یی می کردند زیا مومیایی شدن به عقیده مصریان باستان به مرده امکان می داد به زندگی خود در ان دنیا ادامه دهد.