عجایب باستانشناسی

مدجای کلمه ایست عبری که به سربازان ومحافظان فرعون اطلاق می شده .این وبلاگ برای کمک به ارتقای فرهنگ و تاریخ جهان نگاشته شده است

عجایب باستانشناسی

مصریان باستان وابدیت_۴

با سلام امروز اخرین قسمت مطلب (مصریان باستان و ابدیت) را به پایان می برم. امیدارم که خوشتون امده باشه اگر نظری دارید یا مطلبی دارید می تونید برای من بفرستید تا به اسم خودتون داخل وبلاگ قرار بدم در ضمنا اگر دوست داشتید که نظرتون داخل وبلاگ نمایش داده نشه می تونید به ایمیل من بفرستید _ marjani.meraj@gmail.com

مصریان باستان وابدیت_۴

مصریان باستان کشتیان را (پشت خود نگر) می گفتند زیرا در اثنای کشتیرانی مرتبا پشت سر خود را می پا یدند . مرده مکلف بود دعای مخصوص به اطاعت واداشتن کشتیان را نیز بداند و به دقت ان را زمزمه کند.راهنمایی ها ودعا های لازمه ان دنیا در (کتاب راهنمای اموات) "Book of the Dead " نوشته بود و با هر مرده یک نسخه از این کتاب را نیز در گور می نهادند.

Totenbuchدر زبان عبری یا کتاب راهنمایی اموات کتاب واقعی نبود بلکه ورق های پاپیروسی بود که دعاها را روی ان می نوشتند. استفاده از این دستورالعمل ها از اوایل هزاره سوم قبل از میلاد به خصوص در مورد برگزیدگان مردم از قبیل فراعنه کاهنان وشخصیت های لشکری و کشوری متداول گردید و قرنها جنبه انحصاری داشت لیکن استفاده از کتاب راهنمایی اموات تازه بعد از سلسله ششم به بعد کتاب مورد بحث نیز مانند هر کالای دیگر در دسترس همه مردم قرار گرفت و داد و ستد شد .

(اعتراف به گناهان نکرده) مهمترین بخش کتاب راهنمایی اموات را تشکیل می داد. مرده با اتکا به این بخش در محکمه خدایان از خود دفاع میکرد .بر اساس این مقررات مرده در پیشگاه خدایان عضو محکمه تعریف نمی کرد که در طول زندگی چه کارهای خوبی کرده بلکه می گفت از او چه کارهای بد وزشتی سر نزده مثلا در کتاب (انی) از مستوفیان امده است : "...من همنوع خود را نکشته ام . من در حق کسی بدی و ستم روا نداشتم من کسی نبودم که به کسی تهمت بزنم و..."

در ارامگاه (هونه فر) فرمانده کاخداران فرعون (ستوس اول ) _ حدود سال 1350 پیش از میلاد _کتاب راهنمای مشابهی به دست امده .

موقعی که شخص این چیزها را می خواند به فکر فرو می رود و پیش خود می گوید :ایا ایمان داشتن به رفاهی که در ان دنیا انتظار شخص را می کشد می تواند تا ان حد موثر گردد که که تمدنی شبیه تمدن مصر را هزاران سال استوار نگه دارد ؟ گذشته از ان زندگان از این همه خدمت به مردگان چه نفعی عاید خود میکردند؟ یا فرستادن غلام و کنیز در معیت مرده به ان دنیا چرا انقدر حائز اهمیت بود که در زمینه اش قرار داد رسمی تنظیم می شد ؟

فرزند ارشد و به خصوص پسر ارشد خانواده که وارث کل شناخته می شد به موجب قرارداد هنجام کلیه مراسم و مقرارت را از بنای ارامگاه " تزئین ارامگاه " مومیایی کردن جسد " خاکسپاری" سوگواری" مراسم ترحیم "تهیه غذا وکتاب راهنمای مردگان را بر عهده می گرفت .

مصریان قدیم در واقع نه از خود مرگ بلکه از اموات می ترسیدند و حساب می بردند مثلا اگر مردهای به خوابشان می امد ان را به فال بد می گرفتند . زیرا به اعتقاد انها ارواح مردگان انقدر قدرت داشتند که اگر اراده می کردند می توانستند برای زندگان و علی الخصوص برای بازماندگان بدبختی و مرگ یا مرض ارمغان بیاورند .

کسانی که در دوره حیات مردهای نسبت به وی بدی یا ظلم کرده بودند بیشتر هراس داشتند و احساس مسئولیت و نگرانی زیادی می کردند.

این باور هم رواج داشت که اگر یک وارث از انجام وظایف محوله درباره مرده سر پیچی می کرد یا از خرج ارامگاه می زد مرده از او انتقام می گرفت . به عنوان مثال مرده ترتیبی می داد تا او نتواند با دل خوش از ارث و میراث استفاده کند .

از پاپیروس ها پیداست که این ترس کاذب زندگی مصریان را تا چه اندازه تحت الشعاع قرار داده بود . نوشته یکی از پاپیروس ها حاکی از ان است که شاهزادهای از اهالی (تب) از (امون رع) خدای خدایان تقاضا کرده بود ترتیبی دهد تا همسر مرحومه اش پرنسس (نشون) دست از سر او بردارد و از سر تقصیراتش بگذرد و ترتیبی ندهد که عمر شوهرش کوتاه شود یا دیگران را علیه او تحریک نکند .

دعاهای جادویی که همراه مردگان به ارامگاه سپرده می شدند اموات را از بدخواهی در حق زندگان بر حذر می داشت مثلا مرده تهدید می شد که اگر به این حرفها گوش نکند نوارهای مومیایی اش را باز خواهند کرد قبرش را نبش خواهند کرد یا خوراک و لوازم زندگی بعد از مرگ او را به غارت خواهند برد .از سوی دیگر زندگان ترجیح می دادند مردگانی را که دارای این همه قدرت بودند در ارامگاه های واقع در دل صخره ها پشت درهای قفل شده مهار کنند یا ارامگاه ها را چنان مجلل و مملو از رفاه بیارایند که مرده هوس بازگشت به این دنیا را هرگز به سر راه ندهد. (پایان)