علائمی برای خدایان

در اثر تحرکات اخیری که کشورهای همسایه انجام داده اند ، خوشبختانه موفق نشده‌اند که نام خلیج فارس را به نام   نا مانوس خلیج ع ر بی‌ تغییر دهند ، ولی‌ هماکنون با ادای جزایر ۳ گانه قصد دارند که با دست اندازی در منابع تاریخی‌ ایران ضربه شدیدی به این مرزوبوم وارد سازند لذا وب   "عجایب باستانشناسی " در این مورد به تمامی‌ هموطنان و ایرانیان  تمام نقاط جهان هشدار میدهد که هوشیار بوده و از تمامیت ارزی ایران    حمایت کنند.

معراج مرجانی

[e-mail]

علائمی برای خدایان

 زمانیکه برادران رایت در سال 1903 هواپیمای دو باله کوچک خود را بر فراز شنهای کیتی هاک ( شمال کالیفرنیا ) به پرواز در اوردند ، انها نه تنها دریچه اسمانها بلکه زمین را به روی مردم گشودند.

 نخستین هوانوردان لذت زیادی از پرواز می بردند ، پرواز ، دنیای اشنای انها را دگرگون کرده بود و و به ان شکل و حالت اسرارامیزی داده بود . از انجا که هوانوردی در دهه های 1920 و 1930 پیشرفت قابل توجهی کرد ، خلبانانی که در خطوط هوایی پرو ، جنوب غربی امریکا یا بر فراز تپه های انگلستان پرواز می کردند ، چیزهای شگفت انگیزی می دیدند . کارهای هنری غول پیکر ، اشکال هندسی بزرگ ، انسانهای با چشمان به مانند جغد ، اسب هایی که چهار نعل می تاختند در مناظر ناشناخته با سر زندگی تعجب اور . بعضی از انها به نظر می رسد عاجزانه به اسمان خیره شده اند ، گویی در جستجوی چشمان خدایان هستند .

تصویر یک فضا نورد

شمعدان

 در انها اسراری نهفته است . ما هرگز نمی دانیم که به چه علت و برای چه کسانی ساکنان جزیره نازکا یا تپه های بریتانیا اینگونه طرح های زمینی را ترسیم می کردند . اما از طریق جادوی مدرن یعنی عکسبرداری هوایی می توانیم ، این تصاویر را ببینیم ، شاید منظور انها هم همین بوده که این تصاویر از وا دید شوند . مارلین بریجز عکاس امریکایی استاد این هنر است . او که مجذوب عکسبرداری از خطوط نازکا در پرو در اواخر دهه 1970 شده بود ، تصمیم گرفت که به عکسبرداری هوایی از مشهور ترین طرح های زمینی دنیا ادامه دهد . روشهای عکس برداری او بسیار دلهره اور بود . او بعضی وقتها انقدر نزدیک به زمین پرواز می کرد که یکی از دوستانش او را جادو گر مسافت 200 پایی نامید . او بالهای هواپیما را در زاویه 50 درجه قرار می داد تا بهترین چشم انداز برای عکس گرفتن بدست اید . سرعت هواپیمایش انقدر اهسته بود که گاهی اوقات خطر سقوط ان می رفت . بریجز ترجیح می داد در نور صبحگاه یا اواخر بعد از ظهر کار کند که سایه های تصاویر دراماتیک و بلند دیده شود . او برای این کار از فیلم سیاه و سفید استفاده می کرد تا اشکال متضادی از طبیعت و هنر بدست اورد .

 Write By : meraj marjani برگرفته از کتاب مکانهای اسرار امیز

*لطفا مطالب را بدون ذکر منبع کپی نکنید *