کشف مجسمه 40 هزار ساله

 

قدیمی‌ترین مجسمه جهان با عمر 40 هزار سال در غاری در آلمان کشف شد.

به گزارش ایسنا، باستان‌شناسان از کشف قدیمی‌ترین مجسمه سنگی جهان در آلمان خبر دادند که به اندازه انگشت شصت و به شکل سر یک شیر است.

به گزارش اخبار 24، این مجسمه متعلق به حدود 40 هزار سال پیش است. پیش از این بدنه بدون سر این مجسمه‌، که به شکل یک ماموت بود در سال 1931 در غاری در نزدیکی توبینگن آلمان کشف شد.

باستان‌شناسان اقدام به حفاری و کاوش مجدد در غار بین سال‌های 2005 تا 2012 کردند و به این ترتیب سر مجسمه کشف شد.

یکی از این باستان‌شناسان ضمن تایید تطبیق کامل سر و تنه‌ی مجسمه‌ اعلام کرد این مجسمه کوچک در موزه دانشگاه توبینگن به نمایش گذاشته خواهد شد.

* کشف آثار 12 هزار ساله در ایران *

 

باستان شناسان در حفاری‌های خود در حاشیه رشته کوه زاگرس در ایران آثار و بقایای جوامع کشاورزی مربوط به عصر حجر را کشف کرده‌اند.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که مردمان ساکن این مناطق از دوازده هزار سال پیش جو، عدس و لوبیا پرورش می‌داده‌اند.

به گزارش وبسایت خبری «ان آر پی» آمریکا، این یافته‌های باستان شناسی کاملترین تصویری است که از دوره‌های اولیه کشاورزی انسانها یافت شده و نشان می‌دهد که مردمان ساکن فلات قاره ایران در کشف و توسعه کشاورزی نقش مهمی داشته‌اند.

این پژوهش‌های باستان شناسی از سال ۲۰۰۹ و به ریاست نیکلاس کنراد از دانشگاه «توبینگن» آلمان در  دامنه‌های رشته کوه زاگرس و در جوار مرز با عراق آغاز شد. در ماه‌های اخیر به توصیه همکاران ایرانی این پژوهشگر، آنها حفاری در چند تپه کم ارتفاع را شروع کرده و به سرعت مجموعه‌ای از اشیا بسیار قدیمی از جمله باقی‌مانده ظرف‌های سفالی و نقاشی‌هایی از حیوانات و پیکر انسان را پیدا کردند.

بخش دیگری از یافته‌های باستان شناسان ابزارهای سنگی را شامل می‌شود که برخی از آنها مخصوص خرد کردن دانه‌های غلات و حبوبات بوده است. علاوه بر این مقداری هم دانه‌های غلات و حبوبات کشف شده که به گفته باستان شناسان نیم سوز شده‌اند ولی با وجود این محتویات این دانه‌ها به خوبی حفظ شده است.

نیکلاس کنراد با وجودی که در رشته زیست شناسی دانش چندانی ندارد ولی می‌گوید که تشخیص این دانه‌های غلات و حبوبات کار دشواری نیست و می‌گوید که آنها شبیه دانه‌های عدس و یا جو هستند که امروز همه ما با آنها سر و کار داریم.

وی بخشی از این دانه‌های حبوبات را برای آزمایش دقیق‌تر به دانشگاه «توبینگن» می‌فرستد و نتیجه آزمایش‌ها تایید می‌کند که آنها عدس، لوبیا و جو هستند. علاوه بر این، آزمایش‌ها نشان می‌دهد که در میان این دانه‌های باستانی مقداری روغن، نوعی گردو و چند نوع علف نیز وجود داشته و از همه مهمتر یک نوع گندم که Emmer نامیده می‌شود و در قرن‌ها و هزاره‌های بعدی کشت آن در سراسر خاورمیانه گسترش می‌یابد.

به نوشته «ان آر پی»، نکته مهم در نتایج این آزمایش‌ها این است که این جوامع کشاورزی مشغول کشت نمونه‌های وحشی این نوع گیاهان بوده‌اند که بعدا حبوبات و غلات امروزی از آنها ریشه گرفته‌اند.

به عبارت دیگر دوازده هزار سال پیش انسان همان گیاهان وحشی را که در طبیعت وجود داشته کشت می‌کرده است.

کارشناسان کشاورزی ماقبل تاریخ از نتایج این پژوهش‌ها استقبال کرده‌اند. گزارش کامل این تحقیقات در شماره اخیر مجله «ساینس» (علوم) منتشر شده است.

تاکنون فرضیه رایج دربین مورخان این بود که کشاورزی در بخش‌های غربی منطقه‌ای که «حلال حاصلخیز» نام گرفته است یعنی بخش‌هایی از غرب ترکیه، سوریه، عراق، اردن و فلسطین و اسرائیل آغاز شده است چون تمام شواهد مربوط به دوره‌های اولیه کشاورزی در آن نقاط کشف شده بود.

اما اکنون ثابت می‌شود که ایران یعنی بخش شرقی این حلال حاصلخیز نیز در همان زمان محل اولین تجارب کشاورزی انسانها بوده است.

Farming Got Hip In Iran Some 12,000 Years Ago, Ancient Seeds Reveal

Archaeologists digging in the foothills of Iran's Zagros Mountains have discovered the remains of a Stone Age farming community. It turns out that people living there were growing plants like barley, peas and lentils as early as 12,000 years ago.

اخبار فرهنگی

 

شمس العماره /  کاخ گلستان 

 

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، یونسکو، نام کاخ گلستان را در فهرست میراث جهانی خود ثبت کرد.

گزارش خبرگزاری‌ها حاکی است در سی و هفتمین اجلاس سالانه کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو در پنوم‌پن، پایتخت کامبوج، که روز یکشنبه، دوم تیر ماه، برگزار شد کاخ گلستان به فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو افزوده شد و نام آن اکنون در وبسایت سازمان یونسکو در سری آثار به ثبت رسیده قابل مشاهده است.

پرونده کاخ گلستان سال ۲۰۰۷ از سوی سازمان میراث فرهنگی ایران به یونسکو ارسال شده بود.

سنگ بنای اولیه مجموعه کاخ گلستان که در بخش قدیمی تهران واقع شده است، در قرن دهم هجری شمسی (قرن ۱۶ میلادی) و در دوران صفویه گذاشته شد. در اواخر دوران صفوی، این محل، مقر موقت شاهان صفوی به شمار می‌رفت.

 

 

به دنبال انتخاب تهران به عنوان پایتخت ایران در دوران قاجاریه در قرن ۱۹ میلادی، این کاخ به عنوان محل زندگی خانواده پادشاهان قاجار مورد استفاده قرار گرفت.

 در دوران پهلوی مجموعه گلستان محل پذیرایی از میهمانان خارجی بود.

پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ کاخ گلستان که نام خود را از تالار گلستان فتحعلی شاهی این مجموعه گرفته است، به صورت موزه در آمد.

کاخ گلستان از شمال به  میدان امام خمینی، از غرب به خیابان خیام، از شرق به خیابان ناصرخسرو و از جنوب به خیابان پانزده خرداد می‌رسد. 

  

تخت مرمر

 

 این مجموعه دارای ۱۲ بخش است؛ ایوان تخت مرمر، خلوت کریمخانی، اتاق موزه و حوضخانه، تالار آینه، تالار عاج، تالار برلیان، ساختمان کتابخانه، عمارت شمس‌العماره، عمارت بادگیر، تالار الماس، کاخ ابیض و چادرخانه.

کهن‌ترین بنای مجموعه گلستان، ایوان تخت مرمر و خلوت کریمخانی است.

۲۱ عضو کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو سالانه گرد هم آمده، ضمن توضیح در مورد نحوه استفاده از بودجه این کمیته، درباره ارائه کمک مالی به کشورهای عضو و سایر مسائل مرتبط نظیر ثبت جهانی بناها، به گفت‌و‌گو می‌نشینند. ایران عضو کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو نیست.

در حال حاضر نام ۱۶ بنا و اثر تاریخی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد؛ میدان امام اصفهان، پرسپولیس، چغازنبیل، تخت سلیمان، ارگ بم، پاسارگاد، سلطانیه، بیستون، قره کلیسا، سازه‌های آبی شوشتر، مجموعه آرامگاه و خانقاه شیخ صفی‌الدین، بازار تاریخی تبریز، باغ‌های ایرانی، مسجد جامع اصفهان، گنبد کاووس و کاخ گلستان.