عجایب باستانشناسی

مدجای کلمه ایست عبری که به سربازان ومحافظان فرعون اطلاق می شده .این وبلاگ برای کمک به ارتقای فرهنگ و تاریخ جهان نگاشته شده است

عجایب باستانشناسی

مصریان باستان وابدیت_۳

مومیایی کردن در مصر باستان مراحل مختلفی داشت مثلا فقرا که استطاعت پرداخت هزینه مومیایی کردن را نداشتند به گذاشتن مرده خود در محلول ناترون و باند پیچ کردن بدن او اکتفا میکردند امتیاز ناترون در ان بود که اب بدن مرده را می کشید وان را خشک میکرد و محفوظ نگه می داشت اما هنگام مومیایی کردن بدن فراعنه و یا ثروتمندان ریه ها و روده با معده ودر واقع امعاء و احشاء مرد را خارج می کردند و برای ان که هر کدام را خدای مربوط به ان مورد عنایت وحمایت قرار دهد در تابوتهای جداگانه می گذاردند و فقط قلب را برمی داشتند و بعد از مومیایی کردن جسد دوباره در سر جای خود می گذاشتند زیرا به نظر مصریان قدیم قلب جای عقل واحساسات بود عضوی که تمام اعمال بد و خوب صاحبش را به پیشگاه خدایان عرضه میکرد .

به عقیده مصریان قدیم مرده بعد از قدم گذاشتن به دنیای دیگر در محضر چهل خدا سئوال وجواب پس می داد و انوبیس (رب النوع اموات) قلب مرده را وزن می کرد در ترازوی عدل قلب را در کفه و قلم نویسنده حقاق کار مرده در کفه دیگرجا می گرفت .

در هنگام وزن کردن اگر قلب سنگینتر بود مرده معصیت کار تلقی می شد (خورنده هایی ) مانند تمساح سر بی درنگ به مرده حمله می کردند و او را قطعه قطعه می کردند . چنین مرده ای تا ابد بی جان می ماند اما اگر قلب سبکتر بود اوزیریس (خدای دنیای مردگان) به ادامه حیات مرده رای می داد .ودر ان دنیا دیگر هیچ مانعی سد راه خوشبختی او نمی شد .

مومیا کردن بدن همیشه هفتاد روز طول می کشید طول وقت دلایل فنی نداشت بلکه دلایل مذهبی داشت .چون مصریان برای اوزیریس نه تنها به عنوان خدای اموات بلکه به عنوان خدای باروری نیز احترام قائل بودند "اوزیریس" سالی یکبار و برای مشاهده تدارکات به محلهای مومیایی کردن دنیای زندگان می رفت بازگشت او هر سال با طغیان رود نیل همزمان می شد . ایضا همزمان" سیریوس " شعرای یمانی نورانی ترین ستاره هم در اسمان ظاهرمی شد.

مصریان قدیم اطلاع داشتند سیریوس سالی هفتاد روز نامرئی می شد (امروزه می دانیم نامریی شدن سیریوس بدلیل قرار گرفتن در اسمان روز ودر برابر خورشید است ) از انجا که سیریوس بخشی از خدای باروری به شمار می امد زمانی هفتاد روز غیب می شد که اوزیریس برای مومیایی شدن به زیر دست متخصصان فن مومیا گری می رفت .

برنامه مومیایی شدن اوزیریس درست هفتاد روز وقت می گرفت مصری ها هم همین مهلت را برای برای مومیایی کردن در نظر می گرفتند.مومیایی کردن تنها یک هدف را تعقیب می کرد وان اینکه فقط بدن امکان ادامه حیات پیدا می کرد اگر بدنی به عنوان مثال جنگ متلاشی می شد (کا) ان را به عنوان کا لبد خود به رسمیت نمی شناخت.

مصریان به همین دلیل واز برای محکم کاری در هر ارامگاه چندین الگوی هر مد لی را نگهداری می کردند . علت وجودی انها این بود که اگر جسد مومیایی شده به سببی متلاشی می شد (کا)از روی الگوها مرده را بشناسد که تابوت های سه گانه و تو در تو را هم به همین سبب دقیقا شبیه متوفی می تراشیدند و رنگ می کردند .

سر جسد به هر قیمت باید بر بدن باقی می ماند چون مصریان قدیم سر را زیستگاه وخاستگاه حیات و تمامی فروع وابسته به ان می دانستند .

مصریان به همین دلیل مجازات قطع سر یا بریدن سر نداشتند برای این کیفر حتی در زبان مصری(هیروگلیف) کلمه ای منظور نشده است . فقط قطع کردن وافکندن سر دشمنان مجاز بود همچنین سوزاندن جسد نیز غیر قابل تصور بود زیرا جسد سوخته به کلی نابود می شد و امکان زندگی در حیات ابدی را از دست می داد چون وقتیکه (کا ) مراجعت می کرد برای حلول قالبی پیدا نمی کرد . در این نتیجه مرده تا ابد سرگردان می ماند .این بدترین و زننده ترین سرنوشتی بود که نصیب یک مصری می شد .داشتن ارامگاه و مومیایی شدن جهت خوشبخت شدن در عالم اخروی کفایت نمی کرد چون ان دنیا مقرراتی داشت که مرده ناچار بود به نحوی با انها کنار بیاید .

فقط شخصی از پس این گرفتاریها و مقررات بر می امد که با خود دعاها و افسونهای جادویی مربوط به انها را به همراه داشته باشد .هر گرفتاری ودشواری دعای مخصوص به خود را داشت . مثلا وقتی رودها ودریاها راه مرده را سد می کردند او به دعای مربوط به انها متوسل می گشت و با کمک ان دعا مانع را کنار می زد و یا سوار بر کشتی از دریا عبور میکرد.همچنین "مومیایی از یک نوع شمشیر بلند استفاده میکرد چون مصریان باستان عقیده داشتند که این شمشیر سلاحهی جادویی برای مقابله با شیاطین و اهریمنان است."